Rozdział dziesiąty

One Republic - If I Lose Myself

   Obudziłam się, ale nie otworzyłam oczu ani się nie poruszyłam, bo czułam jak ktoś, mam na myśli Andrzeja, subtelnie głaszcze mnie po ramieniu. Było to bardzo przyjemne i nie chciałam tego przerywać. Leżałam spokojnie i wyobrażałam sobie najpiękniejsze miejsca w jakich kiedykolwiek byłam. Czułość Wrony i widoki, które gościły w mojej głowie, tworzyły wspaniałą jedność. Wręcz idealną.

   Większość rzeczy związanych z Kraczącym była idealna, soo... Bez żalu.

   W mojej głowie właśnie buszowało wolińskie morze i piasek, który mienił się pomarańczową poświatą, za pomocą zachodzącego słońca. Andrzej przestał mnie głaskać i powoli się odsuwał. Och, wszystko, co dobre, się kończy. Tylko... Dlaczego tak szybko!? Protestuję!

   Zamruczałam i złapałam go za ramię. Kurde, niezły miał biceps. Nie doceniałam go.

- Nie idź - wyszeptałam i przysunęłam się do niego, wtulając w jego klatkę piersiową.

- Dzień dobry - wymruczał, ocierając wargami płatek mojego ucha.

- Dzień dobry - powiedziałam, pocierając dłonią jego pas.

- Miło, co nie?

- Bardzo - przyznałam.

- Nie pomyślałaś kiedyś, że chciałabyś mieć tak codziennie?

   Trochę zaskoczył mnie tym pytaniem. Trochę.

- Pomyślałam - przyznałam ponownie, nie odrywając ręki od jego ciała.

   Jego cudownie wyrzeźbionego ciała.

- Ze mną?

   Spojrzałam na niego uważnie. Po jego oczach śmiało mogłam stwierdzić, że pyta poważnie.

- Dlaczego nie? - Spytałam, całując go w policzek.

- Kochana jesteś - pogłaskał mnie po plecach.

   Przymknęłam oczy i wdychałam jego zapach. Mieszanka mocnych, męskich perfum i delikatnego, kremowego żelu pod prysznic. Mieszanka męskości i delikatności. Mieszanka, która doskonale go opisywała. Był prawdziwym facetem, ale nie był pozbawiony uczuć. Wrażliwy, ale równocześnie odporny na krytykę. Tę negatywną, dołującą.

- Która godzina?

   Wtulałam się w niego mocniej.

- Dopiero siódma, śpij jeszcze.

   Zamruczałam.

- I nie wywierć mi dziury w brzuchu - zaśmiał się.

- Zawsze możesz spaść z tego łóżka - odpowiedziałam słodko.

- Śpij, skarbie - wyszeptał.

- Andrzej...

   Nie wiedziałam, czy mogę to powiedzieć. Nie byłam pewna, czy nie skłamię. Nie byłam niczego pewna.

- Tak?

- Ja cię chyba kocham - wyszeptałam prawie bezgłośnie i bardzo niepewnie.

- A ja jestem pewny, że cię kocham.

   Czyli usłyszał, co powiedziałam.

- Idziemy spać?

- Tak. Skoczę na chwilę do łazienki i zaraz wracam.

   Kroki Andrzeja uśpiły mnie niczym najlepsza kołysanka.

   Obudziliśmy się dopiero, gdy zadzwonił mój budzik. Dzisiaj wyjazd i mecz. Była dziewiąta, a o w pół do jedenastej wyjeżdżaliśmy z Bełchatowa. Bynajmniej takie było założenie.

   Zwlekłam się z łóżka, kląc pod nosem i wymieniając wszystkie negatywy mojej pracy. Kraczący tylko się śmiał, leżąc pod cieplutką kołderką, z którą tak trudno się rozstać, i której pragnęłam bardzo mocno. Szlag mnie trafiał, jak pomyślałam, że przywitam się z nią dopiero po powrocie z Bydgoszczy.

   W tym momencie przypomniałam sobie o obietnicy złożonej Łukaszowi. W pewnym sensie obietnicy, nieważne. Umówiłam się z nim na szluga. Andrzej nie może się o tym dowiedzieć. Już raz wyczuł ode mnie dym i trochę mi się oberwało. Co prawda, takie kazania nie robią na mnie większego wrażenia, ale nie chciałam podpaść.

   Marudząc pod nosem, zamknęłam za sobą drzwi łazienki.

   Po piętnastu minutach spędzonych w salonie piękności, jak to nazywał Kipek, czekało na mnie śniadanie.

- Zaczekasz na mnie? - Spytał Wrona, stając przede mną i obejmując w pasie.

- Jak się pospieszysz. Jestem cholernie głodna.

- Okay - sprzedał mi buziaka w policzek i uciekł do łazienki.

   Wykorzystałam chwilę i poszłam do sypialni po telefon. Wybrałam dobrze mi znany numer.

- Cześć - usłyszałam męski głos.

- Siema, gdzie Kipek?

- Chyba się zatrzasnął pod prysznicem.

- No tak, to do niego podobne - oboje się zaśmialiśmy.

- Tak w ogóle to przepraszam, że odebrałem. Nie powinienem.

- No co ty! Dobrze, że odebrałeś, Miłosz.

- Fajnie, że się cieszysz - odparł nieśmiało.

- Ten nasz czyścioch jeszcze żyje?

- Tak - odpowiedział krótko. - Właśnie się walnął i krzyknął... Coś niecenzuralnego.

- To do niego podobne.

- No tak, rzuca kurwami jak Misiek.

   Z pewnością miał na myśli Dzika.

- Dobre porównanie! - Przyznałam ze śmiechem.

- O! Nasz Kopciuszek się wymył - skomentował z ironią Zniszczoł.

- Dobry jesteś - zaśmiałam się.

- Kurwa, oddaj ten telefon - usłyszałam głos Marcina.

- Pa, Dyna. Do wieczora.

- Cześć, Miłosz.

- Zabije żółtodzioba! - Zaśmiał się Waliński.

- Już to widzę! Bydgoski morderca na celowniku, czujesz to?

- I to jak! Pewien bydgoski siatkarz zabił z zimną krwią swojego kolegę z boiska - wyrecytował.

- Jesteś nienormalny.

- Wiem, ale i tak mnie kochasz, siostra.

- Racja, ty mnie też.

   Przytaknął.

- Co tam u ciebie? Przygotowany do bełchatowskiej zagłady?

- Jakiej zagłady? Jakiej zagłady? - Zaśmiał się. - Przygotowany. Warunki fizyczne zawodnika...

- Przestań.

- Są bardzo...

- Przestań.

- Ale ty mnie kochasz! - Ucieszył się.

- Nie wiem dlaczego. Wypchaj się - mruknęłam. - Albo nie! Niech Miłosz ci walnie.

- Zniszczoł gdzieś wyszedł.

- Szkoda.

- Żebyś ty mi go tutaj za bardzo nie polubiła! - Skarcił mnie.

- A czemu?

- A Wrona?

- Jest.

   Wyczuwałam jego uśmieszek.

- No, no. Szalejesz, siostra.

- Och, zamknij się.

   Usłyszałam coś w stylu Kipek, rusz to dupsko! Trening jest!

- Musze lecieć.

   Przytaknęłam.

- Siła wyższa.

- Rozumiem.

- Do wieczora, siostra.

- Pa.

   Rozłączył się.

   Jedna rozmowa z Marcinem, a ja już miałam dobry humor.

   Waliński działał bardziej rozweselająco niż najlepsze środki. Był taki pocieszny i kochany. Uwielbiam jego poczucie humoru. Świetnie się uzupełnialiśmy. Był dla mnie jek brat i to nigdy się nie zmieni. Najlepszy przyjaciel, który jest przy tobie zawsze, gdy tego potrzebujesz. Zawsze.

Dziękuję za ponad 2700 wejść!

Z pomocą jednej z czytelniczek, Asi, postanowiłam, że w wakacje będę dodawała rozdziały w poniedziałki i czwartki. Oczywiście w miarę możliwości, więc przepraszam za jakiekolwiek poślizgi.

Pozdrawiam, Aleksowaa <3

Kontakt ze mną: Twitter i Ask.